Het eiland der giganten

07-12-2015 | Artikelen | Buitenland | Schrijver: Ingmar Boersma
In november 2005 was ik, na wat met recht een Klotejaar voor mij en mijn vrouw genoemd mag worden, weer op vakantie. tja, daar proberen we nog steeds mee door te gaan. En zoals te doen gebruikelijk ging ik weer ver weg om ook daar mijn vissersgeluk te beproeven. Dit maal was het tot de verbeelding sprekende eiland Mauritius onze stek.
 
Mauritius is een tropisch eiland, gelegen in de Indische Oceaan. Je bereikt het door vanaf Schiphol via één der steden in Europa rechtstreeks naar het eiland te vliegen. Wij vlogen via Londen, maar het kan ook bijvoorbeeld via parijs of Frankfurt. Het is dan nog zo'n 11 uur vliegen. En zoals gezegd was mijn planning om naast onze vakantiegedragingen ook een visdag in te boeken. zo gezegd zo gedaan.
 

Het eiland der giganten

Mauritius is in biggame kringen wel degelijk bekend. En ook onder de noemer zoals in het bovenstaande kopje vermeld. Mauritius staat te boek als een  eiland van uitersten. Je kunt er dagenlang vissen zonder een schub te vangen en je kunt er ook marlijnen van over de 1000 pond pakken. Niet dat dat elke week gebeurt, maar het is wel één der betere stekken ter wereld voor de grote exemplaren. Blauwe marlijn praat ik dan over. daarnaast maak je ook nog kans op grote haaien om maar eens wat te noemen. Nu verschilt het van mens tot mens, maar ik kan een gerichte visserij op die hele grote exemplaren niet zo waarderen. Je maakt echt veel kans om niks te pakken en daarvoor is me zo'n trip gewoon te kostbaar. Ik hoorde eens van een toernooi in januari daar met 12 boten die 10 dagen visten. De meesten vingen dus gewoon noppus. Ze visten dan ook gericht op grote marlijn. Ik had dan ook aan de bemanning aangegeven dat ik best op marlijn wilde proberen, maar daarnaast ook op kleinere exemplaren.
 

Aasvis vangen

Voor het vissen op de grote marlijn kun je allerlei technieken gebruiken. Eén ervan is het langzaam trollen met levende bonito, een kleine tonijnachtige vis. Voor die optie kozen wij en dus was het devies om eerst “even” wat aasvis te pakken. In de basis is dat eigenlijk net zoiets als het “even makrelen vangen” voor de wrakvisserij in onze eigen regionen. Niet dat je dezelfde techniek toepast, verre van dat zelfs, maar het feit dat je eerst even vis moet vangen als aas komt overeen. Enfin, eerst even trollen met klein kunstaas dus. En het duurt dan ook niet lang of de eerste bonito’s melden zich. Vaak ga je dwars door een hele school met als gevolg dat je er een paar tegelijk haakt. Als je, zoals ik deed, wat lichter spul meeneemt is de vangst van zo’n bonito zelf ook nog hartstikke  tof. Ik had een Sportex hengel mee van 50 lbs. Zwaar genoeg om nog het nodige aan kracht te kunnen zetten, maar omdat de blank qua eigen gewicht ultralicht is, heb je heerlijke sport.
 

Vangst

Omdat ik had aangegeven niet alleen voor de supervissen te willen gaan, bleven we ook nog wat “normaal” door trollen. Dit ook vanwege het feit dat het echte marlijnseizoen net zo’n beetje begint op het moment dat ik Mauritius bezocht. Nog niet de allerbeste tijd dus. Na vrij korte tijd een mooie aanbeet. Een eind achter de boot komt een vis boven water en de dril begint. Een mooie, stevige dril en het is een speervis. Zo’n vis had ik tot dan toe nog nooit gevangen en de vangst ervan is ook vrij zeldzaam. Reden temeer dan ook dat ik niet vrolijk werd toen de vis achter de boot boven water kwam en er ineens links uit de flank één der twee bemanningsleden opduikt die fanatiek met een knuppel op de vis in ramt. Het goede nieuws is dat de vis wel degelijk wordt opgegeten, maar de tijd dat het op deze manier moet ligt mijns inziens toch wel achter ons. Enfin, we varen verder en haken en zien geen enkele marlijn die dag.
 

Dorado

In de middag ziet de dekhand opeens een fors stuk hout in zee drijven met een flinke school kleine vis eromheen. We varen erheen en jawel, wat gedacht werd, wordt bewaarheid. Onder de school kleine vis jagen grotere exemplaren. In dit geval dorado’s, ook wel dolphinfish genoemd. Prachtig  van kleur (geel vanonder en groen van boven) en werkelijk onwaarschijnlijk felle vechters. Ik heb wel meegemaakt dat ze, toen ze “uitgedrild” waren en vlak naast de boot lagen, er nog effe tussenuit gingen terwijl ze daarbij niet minder dan zes keer uit het water sprongen. We leggen de boot stil en blijven rond het stuk hout driften. De techniek wordt nu om de dorado’s te lokken met een uitgezette lijn met daaraan een dode bonito zonder haken erin. Als de dorado’s daar op af komen laten we snel een hengel met aas te water en jawel, uiteindelijk verschalken we er vijf. Machtig mensen, als die krengen hebben aangebeten gaan ze er eerst “even in een runnetje” vandoor. Wat je ook doet, je hebt dan eerst niks in te brengen. Als ze stoppen kan het echte drillen beginnen. Ik heb in de tropen al heel wat vissoorten gegeten en één der lekkerste is zondermeer de dorado. Dat houd ik me dan ook maar voor als ik zie hoe ook met deze vissen wordt omgesprongen. Als razende gaan ze tekeer en dus worden ze eerst in een bak gedumpt om uit te razen. Als ze een ongezellige dood zijn gestorven wordt de haak verwijderd. Ik geef toe, onthaken van zo’n woest springend ding is niet ongevaarlijk maar toch. Anderszijds moeten wij ook voorkomen dat wij op een Nederlandse manier  kijken en oordelen over de omgang met de vis. Ik vroeg achteraf of hier ook wel “catch and release” wordt toegepast. Het antwoord bevreemde mij enigszins. “Tja, dat doen we hier niet. Als wij ze niet vangen, doen de japanse longliners dat wel, dus kunnen we ze net zo goed zelf meenemen.” Nu is het zo dat de rechten om met longlines te vissen in de Mauritiaanse wateren door de plaatselijke regering voor veel poen verkocht zijn aan de jappen. Ik kan me dus wel wat frustratie voorstellen, maar toch…. Het is best moeilijk. Laat ik er maar niet al te moeilijk over doen en genieten van al het moois wat Mauritius te bieden heeft. Ook voor bodemvissen op allerhande zwaar spul kun je er namelijk prima terecht. Konden wij helaas niet doen deze dag, want er stond veel teveel wind. Menigeen was ook vast wel zeeziek geworden op onze boot.
 

Terug